Sarogini Kamalanathan werd eind jaren 40 geboren op een theeplantage in Sri Lanka en emigreerde in 1970 met haar man en 2 kinderen naar Nieuw Zeeland. In die tijd was Nieuw Zeeland een soort culinaire woestijn waarin je flink moest improviseren om toch de smaken uit Sri Lanka op tafel te kunnen krijgen. Dat ging haar goed af, vrienden en collega’s wilden allemaal bij haar in de leer en daarom begon ze kooklessen te geven. Ook nadat ze verhuisde naar Australië bleef ze mensen wegwijs maken in de Sri Lankaase keuken. Down Under is ze echt de goeroe van de Sri Lankaanse keuken.

Haar recepten zijn meegegaan in de tijd en aangepast aan de beschikbaarheid van ingrediënten. Het meeste is tegenwoordig heel makkelijk te krijgen. Als je zorgt dat je je specerijen op orde hebt (chilipoeder, komijn, koriander, fenegriek, nootmuskaat, foelie, kaneel stokjes, kardemom , kruidnagel, kurkuma, mosterdzaad, van die dingen) dan kom je met wat groenten en/of vlees, ui, knoflook en gember zelfs zonder toko in de buurt echt heel ver. Het bij elkaar verzamelen, afmeten, hakken, snijden en klaarzetten van ingrediënten kan soms wat tijd kosten, maar daarna is het meestal een fluitje van een cent. Suddertijden reken ik niet als tijd.

De 79 recepten in het boek (geen idee waarom iedereen schrijft dat er 100 recepten in staan, nou ja, ik snap het wel, want dat staat op de achterflap en op haar website SrilankaFood.net, maar het zijn er echt maar 79) zijn verdeeld in 9 overzichtelijke hoofdstukken. Zoals je van een Srilankaanse kan verwachten is het hoofdstuk met groentengerechten het grootst: 25 recepten met pompoen, aardappel, wortel, allerlei soorten bonen, zelfs spruitjes en rode bietjes. Verder een hoofdstuk kip (6 recepten), lam (5), seafood (6), rijst (7), roti (4), chutny’s enzo (8), zoetigheden (11) en snacks(7).

Het boek is vrij letterlijk vertaald naar het Nederlands, zonder rekening te houden met de situatie hier en dat botst soms. Zo staat er bijvoorbeeld te lezen dat moringa peulen bij de meeste Aziatische supermarkten verkrijgbaar zijn, maar dat is niet waar. En wat ik verwarrend vind is dat in recepten de ene keer “zwart mosterdzaad” wordt gebruikt en de andere keer gewoon “mosterdzaad”. Een argeloze lezer zou kunnen denken dat ze geel mosterdzaad bedoelt maar uit de toelichting achterin het boek en de foto’s van de gerechten blijkt dat ze gelukkig nooit geel mosterdzaad gebruikt. Geel mosterdzaad is helemaal niet lekker.

Maar goed, dat zijn natuurlijk slechts details, opgemerkt door een Aziatische ingredienten freak. Uiteindelijk is het gewoon een mooi boek met lekkere, degelijke recepten die mij uitnodigen de keuken in de duiken. We hebben tot nog toe 2 curries uitgeprobeerd (peperkip en lam het yoghurt) en die waren alletwee erg lekker. We gaan er zeker vaker uit koken!

Bestellen
Enthousiast geworden? Bestel bij Bol via deze link:
   Sri Lanka Food
en sponsor kostenloos en automatisch deze site..

Voorbeeldrecept. Een klassieker uit de Sri Lankaanse keuken, peperkip:

Bij ons zag het er ietsje anders uit:

We volgde braaf het recept (dat doen we meestal, zo’n eerste keer) en het was ondanks de beige aanblik echt verrassend lekker. Maar de volgende keer ga ik het ietsje anders doen :
* eerst de kip goudbruin bakken, daarna kip uit de pan.
* dan de uien flink laten carameliseren.
* de knoflook en gember op de microplane raspen en het citroengras op mijn snijplank superfijn hakken.
De rest ongeveer hetzelfde, kijken of het er dan beter uit zal zien.

*UPDATE*
Tweede keer met andere volgorde zag het er een stuk beter uit en was het nog steeds even lekker. Recept vind je hier: Peperkip uit Sri Lanka