Nu eens een curry zonder chilipeper maar met versgemalen zwarte peper, geen waslijst aan ingrediënten maar slechts een stuk of tien, geen uren voorbereidings- en suddertijd maar redelijk snel klaar, niet alleen voor grote mensen, maar voor het hele gezin. Dit recept komt uit het eerder besproken kookboek Sri Lanka Food, alleen heb ik de volgorde iets aangepast.
Klik hier voor het recept…
Deze Bombay eieren zijn eieren die je pocheert in een pittige saus van gecarameliseerde uien, specerijen, tomaat en spinazie en die je eet met een goed stuk brood. Je zou kunnen zeggen de Indiase variant op Shakshuka. Lekker om bij op te warmen na een herfstige wandeling. Het recept komt uit het kookboek “Made in India” van Meera Sodha waarover hier meer. Het is heel makkelijk, je hebt geen bijzondere ingrediënten nodig, alles is ook te koop bij je supermarkt en toch eet je typisch Indiaas.
Klik hier voor het recept…
De Nederlandse titel van dit boek “De Japanse keuken” dekt de lading niet zo goed als de Amerikaans titel “Japanese Farm Food”. Het boek is namelijk geschreven door Nancy Singleton Hachisu, een Amerikaanse die in 1988 voor een jaartje naar Japan ging maar verliefd werd op de eigenwijze, Japanse kippenboer Tadaaki Hachisu. Ze trouwden, kregen drie zonen en runnen nu al bijna 30 jaar samen een biologisch boerenbedrijf in de prefectuur Saitama. Op hun tachtig jaar oude, gerestaureerde familieboerderij leeft Nancy met de seizoenen mee en trekt meiraapjes uit de grond als die haar vertellen klaar te zijn om geoogst te worden. “De dag dat ik werkelijk naar groenten begon te luisteren vormde een keerpunt in mijn culinaire bestaan”, schrijft ze.
Ze schrijft ook dat “een gerecht niet lekkerder wordt dan zijn afzonderlijke ingrediënten”. Een uitspraak waar ik het normaal gesproken niet mee eens zou zijn, maar in dit geval wel. Haar simpele, om niet te zeggen minimalistische recepten moeten het echt hebben van de kraakversheid van groenten, vis, vlees of eieren en de kwaliteit van bijvoorbeeld sojasaus of miso. Veel recepten hebben maar 4 of 5 ingrediënten, daarmee valt niks te maskeren. Mensen met een moestuin of volkstuintje en mensen die van puur, simpel en biologisch eten houden zullen dit boek zeker kunnen waarderen.
Het is een mooi, compleet boek. Nancy benoemt op een overzichtelijke wijze eerst de smaakmakers, ingrediënten, keukengerei en technieken die ze gebruikt. Ze leidt ieder recept in met een persoonlijke ervaring en tussendoor zijn er ook verhalen met achtergrondinformatie en foto’s waardoor je na 386 bladzijden een aardig beeld krijgt van haar leven in Japan. De 167 recepten zijn ingedeeld in 9 hoofdstukken: hapjes bij drankjes (16 recepten), tafelzuren en soepen (16), sojabonen en eieren (10), noedels en rijst (19), groenten (29), vis en zeevruchten (16), vlees (16), dressings en dipsausjes (25) en tot slot nagerechten en zoetigheden (20). Het zijn oorspronkelijk de familierecepten van haar man, vaak een beetje aangepast door hemzelf, soms door haar.
Bestellen
Enthousiast geworden? Bestel bij Bol via deze link:
De Japanse Keuken van Nancy Singleton Hachisu
en sponsor kostenloos en automatisch deze site..
Hoe heet het?
Kopi loewak, civetkoffie, civet coffee, kopi luwak (Indonesië), kape alamid (Filipijnen), weasel coffee / cà phê Chồn (Vietnam).
Wat is het?
Kopi betekent koffie en de loewak is een civetkatachtig nachtdiertje dat graag vruchten eet, waaronder ook koffiebessen. Een loewak kiest de beste koffiebesjes uit om op te peuzelen en poept daarna de enigzins gefermenteerde koffiebonen onverteerd weer uit. De pindarotsachtige drolletjes worden verzameld, de bonen van viezigheid en vliesjes ontdaan en net als gewone koffiebonen gebrand. Een kopje koffie van deze bonen smaakt in de eerste plaats gewoon naar koffie, maar dan lekkerder, minder bitter. Verder ligt het er maar net aan welk soort koffiebonen de loewak gegeten heeft. Door het arbeidsintensieve productieproces is dit de duurste koffie van de wereld.
Hoe te gebruiken?
Net als gewone koffiebonen maal je ze fijn en zet er koffie van. Leuk als afsluiting van een lekkere, Indische maaltijd.
Tips, weetjes & recepten
Sarogini Kamalanathan werd eind jaren 40 geboren op een theeplantage in Sri Lanka en emigreerde in 1970 met haar man en 2 kinderen naar Nieuw Zeeland. In die tijd was Nieuw Zeeland een soort culinaire woestijn waarin je flink moest improviseren om toch de smaken uit Sri Lanka op tafel te kunnen krijgen. Dat ging haar goed af, vrienden en collega’s wilden allemaal bij haar in de leer en daarom begon ze kooklessen te geven. Ook nadat ze verhuisde naar Australië bleef ze mensen wegwijs maken in de Sri Lankaase keuken. Down Under is ze echt de goeroe van de Sri Lankaanse keuken.
Haar recepten zijn meegegaan in de tijd en aangepast aan de beschikbaarheid van ingrediënten. Het meeste is tegenwoordig heel makkelijk te krijgen. Als je zorgt dat je je specerijen op orde hebt (chilipoeder, komijn, koriander, fenegriek, nootmuskaat, foelie, kaneel stokjes, kardemom , kruidnagel, kurkuma, mosterdzaad, van die dingen) dan kom je met wat groenten en/of vlees, ui, knoflook en gember zelfs zonder toko in de buurt echt heel ver. Het bij elkaar verzamelen, afmeten, hakken, snijden en klaarzetten van ingrediënten kan soms wat tijd kosten, maar daarna is het meestal een fluitje van een cent. Suddertijden reken ik niet als tijd.
De 79 recepten in het boek (geen idee waarom iedereen schrijft dat er 100 recepten in staan, nou ja, ik snap het wel, want dat staat op de achterflap en op haar website SrilankaFood.net, maar het zijn er echt maar 79) zijn verdeeld in
Het boek is vrij letterlijk vertaald naar het Nederlands, zonder rekening te houden met de situatie hier en dat botst soms. Zo staat er bijvoorbeeld te lezen dat moringa peulen bij de meeste Aziatische supermarkten verkrijgbaar zijn, maar dat is niet waar. En wat ik verwarrend vind is dat in recepten de ene keer “zwart mosterdzaad” wordt gebruikt en de andere keer gewoon “mosterdzaad”. Een argeloze lezer zou kunnen denken dat ze geel mosterdzaad bedoelt maar uit de toelichting achterin het boek en de foto’s van de gerechten blijkt dat ze gelukkig nooit geel mosterdzaad gebruikt. Geel mosterdzaad is helemaal niet lekker.
Maar goed, dat zijn natuurlijk slechts details, opgemerkt door een Aziatische ingredienten freak. Uiteindelijk is het gewoon een mooi boek met lekkere, degelijke recepten die mij uitnodigen de keuken in de duiken. We hebben tot nog toe 2 curries uitgeprobeerd (peperkip en lam het yoghurt) en die waren alletwee erg lekker. We gaan er zeker vaker uit koken!
Bestellen
Enthousiast geworden? Bestel bij Bol via deze link:
Sri Lanka Food
en sponsor kostenloos en automatisch deze site..
Voorbeeldrecept. Een klassieker uit de Sri Lankaanse keuken, peperkip:
Na het uiterst succesvolle 50 Curries uit India volgt nu in dezelfde opzet en lay-out 50 Curry’s uit Thailand van Vatcharin Bhumichitr.
Maar let op, de recepten verschenen eerder al in het kookboek
Het boekje begint na een korte inleiding over keuken- en eetgewoonten in Thailand met
De curry’s zijn verdeeld in een hoofdstuk gevogelte (8 kip, 2 eend en 1 recept met fazant), vlees (4 varken, 4 rund, 2 lam), vis (10 recepten met vis en allerlei seafood) en groenten & fruit (11 recepten met zoete aardappel, pompoen, kikkererwten, ananas, papaya enzo). Daarnaast ook nog een paar recepten voor snacks, noedels, tafelzuur en salade.
De recepten zijn redelijk simpel en overzichtelijk met niet teveel ingrediënten en alleen daarom al niet vergelijkbaar met degelijke basiswerken als David Thompson’s Thai Food, Jean-Pierre Gabriel’s Thailand of Andy Ricker’s Pok Pok. Maar voor wie eens kennis wil maken met de Thaise keuken en zonder veel poespas iets Thais op tafel wil zetten is dit boek een aanrader. Mijn enige kanttekening is dat ik bij veel recepten de volgorde zou veranderen, maar dat doe ik vaker bij recepten.
Bestellen
Enthousiast geworden? Bestel bij Bol via deze link:
50 Curry’s uit Thailand
en sponsor kostenloos en automatisch deze site..
Hoe heet het?
Kruidnagel, clove (GB), Syzygium aromaticum (L), cengkih / cengkeh (Indonesië), laung / lawang (India),
Wat is het?
Kruidnagel is het gedroogde bloemknopje van de kruidnagelboom. Ze worden geplukt vlak voordat het bloempje zich opent (zie: foto). Ze heten kruidnagel omdat ze op nagels (kleine spijkertjes) lijken, vandaag de dag hadden we ze vast kruid-microfoontjes genoemd. Kruidnagels hebben een sterke, warme, geurige smaak die volgens sommigen snel overheerst.
Hoe te gebruiken?
Kruidnagels worden vaak in hun geheel meegekookt in stoofschotel, Indiase curry of bijvoorbeeld gluhwein. Vaak zijn 2 of 3 kruidnagels al genoeg. Ik heb geleerd om het kopje er eerst af te knijpen, maar kan daar niks over vinden op internet. Kruidnagelpoeder is vast onderdeel van bijvoorbeeld koek- en speculaaskruiden, 5-spice of bijvoorbeeld garam masala. Hele kruidnagels zijn echt nog vele jaren te bewaren.
Tips, weetjes & recepten
Hoe heet het?
Japanse sesamsaus, Japanse dipsaus voor shabu shabu, shabu shabu saus, sesame sauce, goma dare. Let op, er is ook: Japanse sesame dressing: goma su.
Wat is het?
Goma betekent sesamzaad en dare betekent saus, gomadare is dus een saus van gemalen sesamzaadjes (nerigoma) met meestal ook dashi, sojasaus, sesamolie, mirin, sake, rijstazijn en soms ook miso of ponzu. Tegenwoordig zie je (zelfs bij de supermarkt) ook meer dressing-achtige sesamsauzen in de dezelfde goudkleurige, fallusvormige flesjes: verdund met olie, meer azijn of mayonaise. Bedoeld als dressing dus.
Hoe te gebruiken?
Gomadare is “de” dipsaus bij shabu shabu (Japanse hotpot), maar is ook lekker op simpele salades, op warme groenten, vlees, zelfs vis. Combineert echt met van alles en nog wat. Na openen in de koelkast nog een paar maanden te bewaren.
Tips, weetjes & recepten
Hoe heet het?
Zwarte bonensaus, black bean sauce, black bean paste, chunjang / 춘장 (Korea), dòu chǐ jiàng / 豆豉酱 (China).
Wat is het?
Zwarte bonensaus is anders dan gele bonensaus niet echt een basis ingrediënt maar meer een kant-en-klare saus, gemaakt van zwarte boontjes en eventueel enkele andere smaakmakers als knoflook, chilipeper, sojasaus en water of olie om het smeuïg te maken. Soms helemaal glad gemalen, soms met stukjes. De smaak is zout en een beetje bitter. De meeste mensen vinden het erg lekker.
Hoe te gebruiken?
Zwarte boontjes en zwarte bonensaus zijn lastig te doseren. Anders dan veel andere sauzen lijkt er een magische grens te zijn voor de hoeveelheid die je gebruikt. Gebruik je meer, dan is je gerecht verpest. Volg dus braaf de instructies op de verpakking of in het recept dat je volgt. Voeg liever wat water, sojasaus of bouillon met een beetje maizena toe als je meer saus wilt. Lekker in roerbak, stoom en suddergerechten. Combineert eigenlijk met alles, kip, bief, garnalen, tofu, paprika, etc, etc. Eenmaal geopend is zwarte bonensaus in de koelkast nog maanden te bewaren.
Tips, weetjes & recepten
Sojabonensaus, sojabonenpasta, gele bonen, gefermenteerde sojabonen, gezouten sojabonen, ieder land in Azië lijkt zijn eigen sojabonensaus te hebben. Wat is sojabonensaus en wat is het verschil tussen de ene en de andere? Welke lijken op elkaar en welke kun je eventueel met elkaar vervangen?
=> De eerder besproken soorten op een rijtje (vlnr op de foto) :
(klik op de namen voor de gebruikelijke bespreking, of klik hier voor alle besprekingen onder elkaar)
=> Bewust niet in dit overzichtje opgenomen, maar wel al besproken zijn:
Hoe heet het?
Gele bonensaus, yellow bean sauce, salted soybean paste, fermented soybean sauce, taotjo / tauco / tauchu (Indonesië), dtow jiaw / tai jiew / tow jiew / tao-jia / เต้าเจี้ยว (Thailand), huángjiàng 黄酱 / yuánchi jiàng 原豉酱 / gān huángjiàng 干黄酱 (China).
Wat is het?
In tegenstelling tot zwarte bonensaus die wordt gemaakt van zwarte sojabonen (of beter gezegd, van gefermenteerde, zwarte boontjes) wordt gelebonensaus gemaakt van gewone sojabonen (in het Chinees huáng dòu, letterlijk “gele boon” genoemd). De naam gele bonensaus slaat dus op de gebruikte sojaboon, niet op de kleur van de saus, want die is eerder bruin te noemen. Gekookte sojabonen worden gemengd met water, zout en een beetje tarwebloem om in potten in de zon te fermenteren. De smaak is lekker zoutig, maggi-achtig. Soms is de saus met stukjes of hele sojabonen, soms glad gemalen. Soms dun, soms dik, droog.
Hoe te gebruiken?
In roerbakgerechten toevoegen als smaakmaker. Maar voeg het pas op het laatst toe, het kan carameliseren en dus ook verbranden. Het overheerst (lees: verpest) een gerecht niet zo snel als zwarte bonensaus, maar kijk ook hier uit dat je niet teveel gebruikt. Beter wat water, bouillon of sojasaus toevoegen als je meer saus in je gerecht wilt. Eenmaal geopend nog heel lang houdbaar in de koelkast.
Tips, weetjes & recepten
Roedjak betekent salade (of eigenlijk gemengd) en manis betekent zoet. Roedjak manis is een zoete fruitsalade, maar wel met een pepertje. Oorspronkelijk van een beetje stevig fruit dat nog niet helemaal rijp is. Het tropisch fruit in onze supermarkten is dus perfect om roedjak manis van te maken!
Voor een lekkere roedjak manis kies je 3 à 4 van de volgende vruchten:
ananas, mango, stervrucht, rozenappel, jackfruit, papaya, appel, granaatappelpitten, aalbessen of kruisbessen. Een lekkere toevoeging zijn blokjes komkommer of jicama. Maar mijn favoriete roedjak manis is heel on-Indisch met alleen verse ananas, eventueel gegrild en als dessert geserveerd.
In de saus zitten de 5 basissmaken:
* zoet (gula djawa of bruine basterdsuiker)
* scherp (lombok, rawit of sambal)
* zuur (tamarinde, citroensap, limoensap of azijn)
* zout (zout of lichte sojasaus)
* umami (trassie of petis udang)
Hieronder een aantal verschillende recepten voor saus voor roedjak manis.
Klik om verder te lezen…
In de loop der tijd zijn er op Aziatische-ingredienten.nl al heel wat recepten voorbijgekomen die het (ook) heel goed doen op de bbq.
Hieronder staan de lekkerste Aziatische bbq recepten bij elkaar:
VLEES & VIS
=> Koreaanse kip
Kan met hele kippendijen, maar ook met kleine stukjes (op een spiesje).
=> Char Siu
Bekend van de Chinees: varkensvlees in rode marinade.
=> Sate Kambing
Heerlijke sate van geit, maar kan ook best van lam. Uiteraard met ketjapsaus.
=> Tandoori Chicken
Kipspiezen in yoghurt (of in dit geval slagroom!) chili marinade.
=> Indiaas gekruide biefstuk
Lekker met een hele steak, maar stukjes/spiesjes kan ook.
=> Indiaas gekruid lamsvlees
Yogurt, safraan & Indiase kruiden. Voor lamsbout, koteletjes of spiesjes.
=> Japanse kip gehaktballetes
gehaktballetjes van kip, op zijn Japans.
=> Gegrillde inktvis
kort gegrilde stukjes inktvis met een heerlijke dressing.
=> Visballetjes
Lekker makkelijk: kant-en-klare visballetjes op een spiesje.
GEGRILDE GROENTEN
=> Salade van gegrilde paksoi
Stronkjes paksoi op de bbq, dippen in een dressing.
=> Salade van gegrilde paddenstoelen
Gegrilde (konings)oesterzwammen enzo met Thaise dressing.
=> Salade van gegrilde aubergines
Je bent even bezig, maar dan heb je ook wat.
FRISSE SALADES
=> Komkommer & wakame salade
Fris en rokerig door de lapsang souchon dressing,
=> Salade van taugé
Knapperig en fris met vissaus, chilipeper en koriander
=> Salade van koude mungbonennoedels
Eens iets heel anders: zelfgemaakte koude noedels van mungbonenmeel.
Hoe heet het?
Indische pastei, Indisch pasteitje, Indonesian pasty, pastel goreng.
Wat is het?
Een Indische pastei is een simpel deeglapje van bloem, ei en water wordt gevuld met een mengsel van kip of rundvlees dat wordt opgebakken met ui en smaakmakers als ketjap manis, ketoembar, djinten, wat groentjes als wortel, doperwt en prei en heel typisch: stukjes gekookt ei en soe-oen. Het deeglapje wordt in een halve maanvorm fraai dichtgevouwen en vervolgens gefrituurd.
Hoe te gebruiken?
Je koopt Indische pasteitjes kant-en-klaar bij de toko. Je kunt ze koud eten, maar ook heel makkelijk opwarmen in de oven (10-15 minuten op 180C). Sommigen warmen ze op in een koekenpan met deksel. Lekker met een pittige saus als sambal, sriracha of zoete chilisaus.
Tips, weetjes & recepten
Hoe heet het?
Lemper (spreek uit: lumpur), lemper ajam, lemper ayam.
Wat is het?
Een lemper is een rolletje kleefrijst, ter grootte van een kroket, gevuld met kip. De kleefrijst wordt gekookt met wat kokosmelk en soms ook pandan. Kip wordt gepocheerd, uitgeplozen en daarna toegevoegd aan gebakken ui, kemiri, djinten, ketoembar, djeroek peroet, een stukje sereh en wat koenjit voor de gele kleur. Een lemper is dus wel hartig, maar ook een beetje zoetig. Vroeger werden lempers verpakt in bananenblad, tegenwoordig in plastic (slagers) folie.
Hoe te gebruiken?
Opwarmen in de magnetron kan, maar even stomen is lekkerder. Lempers kun je heel goed invriezen. Ontdooien voor het stomen is niet nodig, maar 3 x 10 seconden pingen in de magnetron helpt ze een eindje op weg. Prik wat gaatjes in het folie en stoom de lempertjes in een stoommandje boven zachtkokend water in 10-15 minuten warm (gaar zijn ze al). Lekker met sojasaus of zoete chilisaus of gewoon een beetje zout.
Tips, weetjes & recepten
Maori Murota woont al jaren in Frankrijk, maar groeide op in Tokio, Japan. Zoals gewoon in Azië at ze vaak buiten de deur, bij luxe restaurants of simpele eethuisjes, maar ook thuis werd er veel en met liefde gekookt. Familierecepten die overgaan van moeder op dochter, want moeder en dochter stonden vaak samen in de keuken. Die recepten wilde ze graag delen, om te bewijzen dat Japans eten niet heel ingewikkeld hoeft te zijn en meer behelst dan sushi en misosoep.
Het boek van 271 pagina’s is verdeeld in 6 hoofdstukken: ontbijt (13 recepten), lunch (16), bento (20), zoete tussendoortjes (21), Japanse tapas (24) en familie keuken (27). Alle recepten zijn voorzien van een prachtige foto van het eindresultaat en dat is soms wel handig, bijvoorbeeld als ze schrijft dat je de eendenborst in plakjes van 7 mm moet snijden en op de foto zijn ze netjes 2 mm, of plakjes buikspek van 3 cm die op de foto flinterdun zijn. Maar dat is eigenlijk het enige, verder zitten de recepten goed in elkaar. Simpel qua hoeveelheid ingrediënten en simpel qua bereiding. Met in de basis vaak sojasaus, mirin, sake, sesamolie, kombu, homemade dashi, suiker, zout en prei. Soms gebruikt ze miso, vissaus of bijzondere groentes als okura, nira of shungiku. En uiteraard de “gewone” hoofdingrediënten als rijst, buikspek, eend, kip, kool, daikon, pompoen, etc. Alles precies wat je zou verwachten van een doorsnee gezin in Tokio.
Alleen, wat ik een beetje een nadeel vind, maar anderen misschien een voordeel is dat het allemaal wel heel veel op hapjes & tussendoortjes lijkt. De hoofdstukken ontbijt, lunch, bento, tussendoortjes en tapas geven je wel veel ideeën voor amuses, voorafjes, snacks en bijgerechtjes, maar het inspireert niet echt om een avondmaal op tafel te zetten. Misschien moet je dan toch gaan combineren, maar dan wordt het al weer een stuk minder simpel natuurlijk. Maori geeft ook geen suggesties. Misschien is dit ook wel het geheim van de slanke Japanners, ze eten heel beschaafde damesbordjes en geven niks om de schijf van vijf.
Ik maakte eerder al de tsukune (kipballetjes) en wellicht dat een warme zomer meer uitnodigt om te gaan koken uit dit boek. Want uiteindelijk ziet vrijwel alles eruit alsof ik het graag zou willen eten!
Bestellen
Enthousiast geworden? Bestel bij Bol via deze link:
Recepten uit Tokyo van Maori Murota
en sponsor kostenloos en automatisch deze site.
Hoe heet het?
Indische kroket, Indische gevulde aardappelkroket.
Wat is het?
Een Indische kroket is een typische snack uit de Indische keuken. Vaak een nogal uit de kluiten gewassen, bolle, gepaneerde, gefrituurde aardappelkroket met een simpele, ietwat zoetige vulling van gehakt en ui, misschien wat wortel voor de kleur, maar veel meer zit er meestal niet in. Typisch is de nootmuskaat in de aardappelpuree. Ik krijg altijd associaties met een Shepherd’s Pie, maar dan in de vorm van een handzame 1-persoons snack.
Hoe te gebruiken?
Bij veel toko’s zijn verse, huisgemaakte Indische kroketten te koop in de koelvitrine. Je kunt ze koud eten, even twee minuten opwarmen in de magnetron of 17 minuten op 200°C in de oven. Langzaam opbakken in een koekenpannetje schijnt ook te kunnen. Tien minuten per kant, met de deksel schuin op de pan. Eten als snack, lunch, feesthapje of kleine maaltijd.
Tips, weetjes & recepten
Hoe heet het?
Risolles (Indisch), risoles (Indonesisch), Indische kroket, Indisch gevuld flensje.
Wat is het?
Een risolles is een opgerold, gepaneerd, gefrituurd flensje/pannenkoekje, vaak gevuld met kip en groenten, maar het kan ook met een andere vulling (rundvlees, kaas, etc). De vulling kan heel smeuïg als ragout zijn, maar ook losser als rul gebakken vlees en groenten. Vaak helemaal niet pittig, soms een beetje pittig. Soms rond als een kroket, soms plat als een kaassoufflé.
Hoe te gebruiken?
Kant-en-klare risolles uit de diepvries van de toko moeten nog gefrituurd worden. Koop je ze kant-en-klaar uit de koelvitrine van een toko zijn meestal al gefrituurd en hoeven alleen opgewarmd te worden. Dat kan in de magnetron, al worden ze dan wel wat slap. Beter is in de oven, 12 minuten op 180°C, ietsje besprenkeld met water. Lekker met zoete chilisaus, gewone chilisaus, sriracha chilisaus of voor kinderen misschien zoetzure pruimensaus.
Tips, weetjes & recepten
Zelf maken is best veel werk maar je kunt ze prima invriezen, dan heb je het de volgende keer makkelijk.
Julienne (dat is in reepjes) gesneden lente-ui ziet er soms niet alleen leuker uit dan in ringetjes gesneden lente-ui, het is in sommige gerechten ook gewoon praktischer: in een Pekingeend pannenkoekje bijvoorbeeld of op een belegd broodje is de kans kleiner dat er een reepje lente-ui afvalt dan dat er ringetjes lente-ui alle kanten op rollen. Ook als je een gerecht met stokjes eet in plaats van bestek eten reepjes vaak handiger dan ringetjes.
Maar het is altijd zo’n klus: eerst snij je de lente-ui in stukjes van 5 cm. Die halveer je, leg je op hun ruggetje (bolle kant beneden) en snijd er zo dun mogelijke reepjes van (zie ook dit filmpje). Vooral als je een flinke hoeveelheid nodig hebt is het veel werk. Maar daar is nu dus de lente-ui-julienne-snijder voor uitgevonden! Met 1 of 2 lange halen raus je een hele lente-ui in reepjes. Daarna nog even in stukken van 5 cm snijden en klaar is kees!
Ik kocht mijn mesje online (hier) voor een euro. Daar kun je je geen buil aan vallen.